تاریخچه چای :
نوشیدن چای به بخشی ذاتی از زندگی روزمره تبدیل شده است و از هر گوشه زمین به واسطه فرهنگ ها و نسل های مختلف، انواع بسیار ارزشمندی از آن تولید می شود.
از قصه ها و افسانه ها و سفر در هفت دریا گرفته تا مراقب راهبان و جاسوسان گیاه شناس تا داستان های قاچاق و انقلاب، تاریخ این گیاه یکی از سفرهای حماسی است که در ماجرا و دسیسه غرق است.
بسیاری از روایات می گویند که چای به طور اتفاقی توسط امپراتور اسطوره ای چین بنام چن شن نونگ در 2737 سال قبل ازمیلاد، هنگامی که برگ های چای بطور اتفاقی در لیوان آب جوش آن ریخته شد، کشف شد.
ترکیب حاصل از برگ های چای و آب جوش نه تنها طعم خوبی داشت بلکه حواس را نیز تحریک می کرد، به همین دلیل خیلی سریع در بین مردم چین شناخته شد و استفاده از آن رواج پیدا کرد.
این گیاه در دوره سلسله هان گسترش یافت زیرا از این دوران در مقبره ها ظروف چای یافت شده است.
در اواخر قرن سوم ، چای به عنوان نوشیدنی شماره یک چین تبدیل شده بود، زیرا به دلیل مزایای سلامتی که به آن نسبت داده شده بود، مورد احترام قرار گرفت. هرچه زمان می گذشت، نوشیدن چای از عملکردهای صرفاً دارویی به کارکردهای اجتماعی لذت بخش تغییر پیدا می کرد.
سپس از چین به تبت، مغولستان، کره و ژاپن سرایت کرد و تا قرن هشتم، چینی ها چای خود را به سرزمین های عربی و غرب، ترکها، قبایل عشایر هیمالیا و به سراسر جهان ارسال کردند و در مسیر جاده ابریشم که از چین تا مدیترانه امتداد داشت، این گیاه را معامله می کردند.
چای ایرانی :
در ایران در زمان آقا محمد خان قاجار توسط وزیر آن کاشف السلطنه چای از انگلستان وارد ایران شد، در حالیکه قبل از آن در اکثر ایران قهوه خانه وجود داشت و نوشیدن قهوه رواج بیشتری داشت.
به همین دلیل خیلی از علمای طب سنتی چای را یک گیاه اصیل ایرانی نمی دانند و نوشیدن زیاد از حد آن را توصیه نمی کنند.
کشت این گیاه در منطقه شمال ایران بخصوص در گیلان و لاهیجان رواج زیادی دارد و بهترین برندهای چای ایرانی متعلق به این مناطق هستند.
خیلی از اطباء طب سنتی بر این باورند که این گیاه را نباید فرآوری کرد و استفاده از برگ سبز آن می تواند فواید بیشتری داشته باشد و استفاده از نمونه سیاه یا همان چای فرآوری شده نه تنها سودمند نخواهد بود بلکه به مرور زمان مشکلات جسمی و روحی فراوانی را برای فرد ایجاد خواهد کرد.
البته متاسفانه در حال حاضر بعلت استفاده مکرر و بیش از حد از سموم و آفت کش های گیاهی در مزارع چای، باعث شده است این گیاه از حالت ارگانیک خود خارج شود و حتی برگ های سبز آن نیز تبدیل به گیاهی مضر و خطرناک شود.
توصیه های طب سنتی در رابطه با مصرف چای :
بیشتر از 4 فنجان چای و یاقهوه در روز ننوشید. چای خالص طبیعی که هیچگونه تصرفاتی در آن نشده باشد چنانچه برگ آن در آزمایشگاه تجزیه نمایند از مواد زیر تشکیل شده است.
تئین، مرفین، کوکائین، کدئین، تانن و مازو
هر کدام از این ترکیبات یک سهم مهلک وخطرناک و قبض کننده معده است یعنی یبوست می آورد.
در معده ایجاد رطوبت حاره می نماید که به دستگاه گوارش و ترشحات لوزالمعده ضرر می رساند و انسان را زرد و لاغر می نماید.
دانشمندان کشف کرده اند که چای تشعشعات رادیواکتیویته دارد و به همین جهت برای بدن انسان مضر است و افراط در مصرف آن تولید مرض تیسم می کند.
که علایم آن طپش قلب، عصبانیت، بی خوابی و اضطراب، لاغری و یبوست است و اسید اوریک را در بدن زیاد و تولید نقرس می نماید.
باید بدانید که عامل موثر در این گیاه تئین است این ماده در بدن روی سلسله اعصاب ودستگاه قلب و دوران خون اثر می کند.
عملکرد تئین در بدن :
وقتی تئین وارد بدن شد فعالیت سلول های عصبی را زیاد می کند و موجب رفع خستگی می گردد و نیز کارهای فکری را تسهیل نموده و قدرت و فعالیت سلول های مغز را زیاد میکند.
عمل تئین روی دستگاه گردش خون عبارت از بالا بردن فشار خون و تشدیدانقباض عضله قلب که آن هم موجب رفع خستگی و فعالیت مجدد سلول های بدن می شود.
تئین در بدن تولید اسید اوریک می نماید و وجود این مواد در ایجاد سنگ کلیه موثر می باشد.
کسانی که دچار نقرس و سنگ کلیه هستند خوردن چای بیماری آنها را تشدید میکند و بی میلی و بی حوصلگی برای آنان ایجاد میکند.
دکتر احمد صبورادو بادی استاد دانشگاه سمپاشی معتقد است که اشخاصی که خیلی از زیاد از این نوشیدنی استفاده می کنند بعد از مدن مدیدی بعلت ترشح مداوم اسید معده دچار زخم معده و اثنی عشر، التهاب مخاط معده و غیره می شوند.
به همبن در اغلب بیماری های مذکور پرهیز کامل از چای مخصوصا چای پرررنگ توضیه شده است.
زمانهایی که نباید «چای» نوشید :
🔸چای سبز از اثرات آنتیاکسیدانی بسیار خوبی برخوردار است اما طبق دستور طب ایرانی این نوشیدنی سودازا بوده و مصرف زیاد و طولانیمدت آن توصیه نمیشود.
🔹چای سیاه نیز نوشیدنی مفیدی است اما باید توجه کنید که در آن از رنگ مصنوعی و طعمدهندههای مصنوعی استفاده نشده باشد.
🔸هنگام مصرف چای سیاه باید چای به صورت کمرنگ میل شود، همچنین بهتر است از یک ساعت قبل از غذا و تا یک ساعت پس از صرف غذا از مصرف چای پرهیز کنیم.
🔹صرف چای کمرنگ مفید بوده اما به دلیل اینکه مزاج آن گرم و خشک است، مصرف زیاد آن باعث سودازایی بدن خواهد شد.
🔸به طور مثال فردی که به بیماری MS مبتلا است از لحاظ طب سنتی بدن وی مزاج سرد و مرطوب دارد که برخی از افراد برای گرم کردن بدن وی داروهای گرم و خشک درجه سه و چهار تجویز میکنند که این داروها شاید در طی روزهای اول تأثیر خوبی داشته باشند اما با گذشت زمان بیماری فرد تشدید خواهد شد.
🔹همچنین توجه داشتید باشید که برخی با تبلیغ چایهای لاغری به دنبال گمراه کردن افراد هستند که در این زمینه نیز اگر از داروهای گیاهی درجه سه و چهار در اینگونه چایها استفاده شده باشد بهتر است قبل از مصرف با طبیب متخصص مشورت کنید.
جایگزین خوب چای :
🔸 استفاده از پره های وسط گردو به صورت دم کرده باعث کنترل دیابت و قند خون می شود و جایگزین خوبی برای چای است.